گروه‌های مختلف هرکدام اتهامی را به امام می‌زنند که کاملا عکس اتهامی است که گروه مقابل می‌زند و هر کدام امام صدر را به طرفداری از طرف مقابل متهم می‌کند.


از سمت چپ بالای پوستر، شخصی که چفیه به دور سر دارد، یعنی اینکه یا فلسطینی است یا طرفدار فلسطینی‌ها، فریاد می‌زند که امام صدر کتائبی یا طرفدار فالانژیست‌هاست و از گروه مقابل، نماد روبه‌رو در سمت راست که لوگوی حزب فالانژیست است، فریاد می‌زند که او طرفدار فلسطینی‌هاست. 

دومین نماد در سمت چپ، نماد احزاب چپ‌گرا است که می‌گویند چرا امام صدر نمی‌جنگد و مبارزه نمی‌کند؟ چرا در جنگ در کنار ما نمی‌ایستد؟ در طرف راست نماد احزاب راست‌گرا است که می‌گویند که او چرا می‌جنگد، چرا مبارزه می‌کند و در جنگ دخالت دارد؟

نماد سوم در سمت چپ که چکش و داس را به تصویر می‌کشد، فریاد می‌زنند که موسی صدر طرفدار شاه است و در طرف مقابلش نماد طرفداران شاه می‌گویند که موسی صدر کمونیست است.

در نماد چهارم، تندروها می‌گویند که او چرا در امور مردم و سیاست دخالت نمی‌کند؟ از آن طرف مغرض ها می‌گویند که او چرا در سیاست دخالت می‌کند؟

در نماد پنجم فتنه گران فریاد می‌زنند که او چرا از مقاومت فلسطین حمایت نمی‌کند؟ در طرف مقابل کینه توزان می‌گویند که او چرا در کنار مقاومت فلسطین می‌ایستد و از آنها حمایت می‌کند؟

نماد ششم، گروهی می‌گویند که او چرا از سوریه حمایت می‌کند و طرفدار آنهاست و در طرف مقابل گروهی می‌گویند که چرا موسی صدر در جبهه قومی که طرفدار سوریه است عضو نمی‌شود؟

و همه این حرف‌ها در نماد هفتم و آخر خلاصه می‌شود که چپ می‌گوید موسی صدر راستی است و راست می‌گوید موسی صدر چپی است.

در واقع این پوستر نشان می‌دهد که امام موسی صدر موضعی مستقل و غیر وابسته داشت که هیچکدام از گروه‌های درگیر جنگ نمی‌پسندیدند. از آنجا که گروه ها و جریان ها مایل بودند که شیعیان را جذب اردوگاه خود کنند، هر گروه انتظار داشت که امام در کنار آن ها و علیه مخالفان آن ها بجنگد ولی وقتی می‌دیدند که امام با آنها نیست، این شعارهای مغرضانه را برای دور کردن مردم از او مطرح می‌کردند.

این پوستر موضع امام را در جنگ داخلی لبنان نیز نشان می دهد. او به هیچ عنوان از جنگ حمایت نکرد و همواره تلاش کرد که آتش جنگ را خاموش کند. همچنین امام تلاش می‌کرد تا مقاومت فلسطین در جنگ لبنان وارد نشود و از آن دور بماند تا حفظ شود. امام به رهبران مقاومت فلسطین همواره تأکید می‌ کرد که تنها هدفشان باید آزاد سازی فلسطین باشد و هر ورود در جنگ لبنان آنان را از هدف خود دور می‌کند.

در جنگ داخلی لبنان امام طرفدار کتائب نبود و به شدت با آنها به خاطر جنگ‌شان با فلسطینی‌ها مخالفت می‌کرد، اما در مقابل، وی مخالف منزوی کردن کتائبی‌ها یا فالانژیست‌ها بود. امام بر این عقیده بود که قطع رابطه با کتائبی‌ها و منزوی کردن آنها باعث تندتر شدن‌شان خواهد شد. بنابراین باید همیشه گفت‌وگو را با آنها قطع کرد تا تلاش ها برای پایان دادن به جنگ و برقراری صلح ناکام نماند.

گفتنی است امام موسی صدر در یکی از مصاحبه‌ها می‌گوید که من بیش از ۶۰ بار آتش‌بس بین طرف‌های لبنانی برقرار کردم، اما هربار این آتش‌بس شکسته شد. یکی از تلاش‌های درخشان امام برای توقف جنگ همان اعتصاب غذای معروف بود. امام چند روزی اعتصاب غذا کرده و مطالباتی را مطرح کرد.