یک روز به این نتیجه رسیدیم که نشستن فایدهای ندارد و باید اقدامی کنیم. به خیابانها رفتیم و تظاهرات کردیم همۀ مردم آمدند. پیشنهاد شد که همگی به کلیسا برویم و رفتیم. در آنجا مطران آمد و صحبت کرد و اظهار تأسف کرد و قول داد که با امام تماس بگیرد.
وقتی که آقای صدر برای اعتصام* [اعتصاب غذا] به مسجد صفا رفتند ما هم در صور به بیتالفتاة [خانه دختران] رفتیم و آنجا اعتصام کردیم.
به دلیل جنگ راه بین بیروت و صور بسته بود و و فلسطینیها هم تلفن را قطع کرده بودند و نمیتوانستیم با بیروت صحبت کنیم پس ما اخبار اعتصام را از روزنامهها و رادیوها پیگیری می کردیم.
اهل شهر جمع شدند و هر روز به تعداد افراد اضافه میشد، دعا میخواندیم، صحبت میکردیم. بعضیها واقعاً از نخوردن سرشان گیج میرفت بعضیها فشارشان پایین بود. جو سختی بود همه متأثر و نگران بودند که نتیجۀ این اعتصام چه میشود. درگیری زیاد بود، در بیروت جنگ بود، شلوغ بود، و ما هم در همین حال بودیم. یک روز به این نتیجه رسیدیم که نشستن فایدهای ندارد و باید اقدامی کنیم. به خیابانها رفتیم و تظاهرات کردیم همۀ مردم آمدند. پیشنهاد شد که همگی به کلیسا برویم و رفتیم. در آنجا مطران آمد و صحبت کرد و اظهار تأسف کرد و قول داد که با امام و مسئولین شخصیت های مرتبط تماس بگیرند تا برای به نتیجه رسیدن کار اقدامی کنند.
تقریباً میتوانم بگویم در ایامی که اعتصام بود در صور و بقیۀ مناطق آرامش نبود. همه جا اضطراب و نگرانی بود و مردم در هرکجا به شکلی همکاری میکردند. مثلا ًدر شهرهای جنوب در حسینیهها و میدانها مینشستند.
جو غیرآرامی بود، همه خیلی مضطرب بودند، همه خیلی ناراحت بودند. در این اثنا جاهای دیگری جنگ شروع شد، منطقههایی در بقاع هست که شیعه نشین است شروع کردند به زدن یکدیگر. اوضاع خیلی وحشتناک بود از طرفی اسرائیل فشار میآورد و از طرف دیگر هم کسانی دور و بر شهر بودند که متأسفانه باعث ایجاد ترس و خطر زیادی میشدند تا اینکه بعد از چند روز خبر آمد که اعتصام به پایان رسیده و مسئولین قول تشکیل حکومت دادهاند تا انشاءالله اوضاع لبنان بهتر شود و اعتصام ما هم تمام شد.
منبع: مصاحبۀ گروه تاریخ شفاهی مؤسسۀ امام موسی صدر با خانم رباب صدر
------
* امام موسی صدر از روز جمعه، 27 ژوئن 1975 (ششم تیر 1354 شمسی / هفدهم جمادی الثانی 1395 قمری) در مسجد صفای مجتمع آموزشی عاملیه در اعتراض به جنگ های داخلی لبنان دست به اعتصاب غذای نامحدود زد و در بیانیه ای تاریخی، خواسته های خود را، که پایان خونریزی و برقراری آتش بس از طرف همۀ نیروها و موارد دیگر بود، اعلام کرد. گروه های بسیاری از مردم در این اعتصاب با او همراه شدند و هزاران نفر از بعلبک و شهرهای دیگر جنوب به سوی بیروت سرازیر شدند. در نهایت در روز یکم ژوئیه، (دهم تیر 1354) امام با انتشار پیامی، پس از چهار روز به اعتصاب غذای خود پایان داد.