ما میتوانیم به قرآن و نهجالبلاغه بپردازیم و نیز جنبههای مثبت معصومین آن قدر زیاد هست که ما نیازی نداشته باشیم به جنبههای منفی خلفا و مخالفین بپردازیم.
مراسمهای عزاداری در لبنان با ایران متفاوت بود در لبنان منبری و روضهخوان فرق دارد یعنی اول کسی سخنرانی میکند و مسألهای را تحلیل میکند و از تاریخ اسلام میگوید که ملا و دانشمند دینی است و کاملا از کسی که روضه میخواند جداست و اصلاً این دو قابل جمع نیستند. در مراسم ابتدا عالم دینی در یک سخنرانی قیام امام حسین را تحلیل میکند و از فضائل اهل بیت و ائمه میگوید و بعد به اصطلاح ما روضهخوان و به اصطلاح آنها خطیب المنبر الحسینی که دانشمند دینی به حساب نمیآیند شعر و روضه میخواند.
از ابتدای سفر امام موسی صدر به لبنان در ایام محرم و صفر برنامهها در نادی امام الصادق در صور شبها یعنی بعد از نماز شروع میشد دلیلش هم این بود که روزها همه مشغول کار بودند و شبها به عزاداری میپرداختند. در ابتدای مراسم خودشان و دیگران سخنرانی میکردند و پس از آن دعا و مراسمهایی که در ایران مرسوم بود برگزار میشد.
سخنرانهایی که دعوت میشدند هم از میان مذاهب مختلف لبنان بودند و هم از شیعیان ایران و عراق. همچنین روضهخوانهایی نیز به لبنان دعوت میشدند که گاهی امام از آنها در منزل خودشان پذیرایی میکردند.
معمولاً مراسم در منازل نبود حتی منازل علما و رسم براین بود که در مساجد و حسینیهها مراسم برگزار میشد و امام موسی صدر خودشان نیز برای سخنرانی به مساجد و حسینهها در شهرهای گوناگون سفر میکردند.
امام موسی صدر در مورد محتوای سخنرانیها معتقد بودند ما میتوانیم به قرآن و نهجالبلاغه بپردازیم و نیز جنبههای مثبت معصومین آن قدر زیاد هست که ما نیازی نداشته باشیم به جنبههای منفی خلفا و مخالفین بپردازیم. در پایان مراسمها خودشان به سبک ایرانی و با لهجۀ ایرانی دعا میخواندند و بعد از آن خیلی از آن دعا خواندن به سبک و لهجه ایران متداول شد. مرثیه خوانی و سینه زنی به سبک ایرانی نیز که تا آن زمان در لبنان جایگاهی نداشت به حدی متداول شد که الان از ایران نیز جلو زدهاند.