سید رضا صدر در ۲۳ اردیبهشت ۱۳۰۰ شمسی (۵ رمضان ۱۳۳۹ قمری) در مشهد به دنیا آمد.

پدر او آیت الله العظمی سید صدرالدین و مادرش، بی بی صفیه قمی، دختر آیت الله العظمی حاج آقا حسین قمی بود.

او که برادر بزرگتر امام موسی صدر بود، تا پنج سالگی در مشهد و سپس چند سالی را در نجف و قم سپری کرد. در حدود ده سالگی مجدداً به مشهد بازگشت و دورۀ دبستان و مقدمات حوزوی را در این شهر گذراند.

در پانزده سالگی مجدداً به همراه پدر و خانواده به قم رفت و برای دهه‌های متمادی در این شهر اقامت کرد. از اساتید او می‌توان به آیات عظام سید صدرالدین صدر (پدرش)، سید محمد محقق داماد و سید شهاب الدین مرعشی نجفی و سید محمد حجت اشاره کرد. همچنین مدتی نیز در درس خارج فقه آیت الله العظمی بروجردی شرکت کرد. وی همچنین در فلسفه و عرفان در درس مرحوم امام خمینی حضور می‌یافت.

وی در تیرماه ۱۳۴۶ شمسی راهی تهران شد و پس از حدود ده سال اقامت در این شهر، در اوایل سال ۱۳۵۷ مجدداً به قم بازگشت و پس از آن تا آخر عمر خود در این شهر به تدریس و تبلیغ مشغول بود.

برخی از معاریف شاگردان او عبارت‌اند از: آیات و حجج اسلام: سید عبدالعزیز طباطبایی، حسین شب زنده دار، امام موسی صدر، سید مصطفی خمینی، علی اکبر مسعودی خمینی، محمد یزدی، صادق احسان‌بخش، علی دوانی، فضل الله محلاتی، عبدالنبی نمازی، مهدی شب‌زنده‌دار، زین العابدین قربانی، علی‌رضا اسلامیان، سید عبدالکریم هاشمی‌ نژاد، سید هاشم حمیدی، محمدرضا حاج شریفی خوانساری، سید باقر خسروشاهی، سید جواد علوی بروجردی، سید علی یثربی کاشانی، سید عباس حسینی قائم مقامی و دکتر سید کاظم اکریم.

از جمله تألیفات وی می‌توان به این موارد اشاره کرد: تقریرات درس خارج فقه و اصول آیت الله العظمی سید صدرالدین صدر، المهدی (دربارۀ احوال و اخبار امام زمان (ع)، خلاصة الفصول، رسالة فی الطلاق، مقدمه‌ای بر کتاب المراجعات، رسالة فی اصول الدین، پیشوای شهیدان، حاشیة العروة الوثقی، حاشیه وسیلة النجاة، دیوان شعر، زیارت‌نامۀ امام رضا (ع)، مرد وفا (زیر درختان سدر)، بانوی کربلا (ترجمۀ کتابی از دکتر عایشه بنت الشاطی دربارۀ حضرت زینب)، کتاب‌های اخلاقی (حسد، دروغ، استقامت)، تفسیر سورۀ یوسف و تفسیر سورۀ حجرات.

از نکات مهم در زندگی آیت الله العظمی سید رضا صدر، مهارت ایشان در ادبیات عرب و نیز نگارش فارسی بود، تا حدی که برخی او را در ردیف برجسته‌ترین نویسندگان اسلامی معاصر ایران همانند عبدالحسین زرین‌کوب، محمدعلی جمال‌زاده، علی شریعتی و محمدرضا حکیمی دانسته‌اند.

وی در ۱۱ آبان ۱۳۷۳ (۲۸ جمادی الاول ۱۴۱۵ قمری)، در سن ۷۳ سالگی در قم درگذشت و در مقبرۀ شمارۀ ۳۳ صحن حرم فاطمه معصومه به خاک سپرده شد.

منابع:
ـ محسن کمالیان، مشاهیر خاندان صدر، جلد اول
ـ مؤسسۀ فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر