فقیر از گرسنگی، بیماری، جهل، تغذیۀ سوء، نداشتن مسکن، نبود نور و هوای کافی در خانه، نبود سلامتی در منطقه، نبود پزشک، آب آلوده، و بسیاری از این قبیل چیزها میمیرد، نه فقط به سبب گرسنگی. اینها همه مرگ است، مرگِ مردم به سبب فقر. بنابراین، اگر در جایی کسی بمیرد، خداوند همۀ اهالیِ آنجا را مسئول میداند. این سخن بدین معناست که عقب ماندگی مردم منطقهای که به مرگ کسی میانجامد، مسئولیت فرد فردِ اهالی آن منطقه است: «ولو أنّ اهل القُری آمنوا واتقوا لفتحنا علیهم برکاتٍ من السماء والارض.» «القری» یعنی گروههای انسانی، چه به صورت قبیله، چه به صورت روستا یا شهر. پس مؤمن به خدا مسئولیتهای اجتماعیاش را بر عهده میگیرد و ایمانش مستلزم توجه به جامعه است. بسیارند کسانی که تلاش میکنند میان این مفاهیم پیوند برقرار سازند و آنها را از انسان دور سازند.